คุณผู้อ่านทุกท่านสบายใจได้เลย เรื่องนี้มิได้เกี่ยวข้องกับแฟชั่นแต่งกายยุคโบราณหรือยุคปัจจุบันหรือยุคอนาคต และเรื่องนี้ก็มิได้อิงนิยายการเมืองใด ๆ เชิญเริ่มต้นกวาดสายตาพาอารมณ์ชมลำดับอักษรนำเสนอเรื่องราวของสาวสามสมัย ดังนี้ค่ะ

สมัยที่หนึ่งของนางเอกสาวชื่อเพิ่มทรัพย์ ประดับวิถี มีภูมิลำเนาบ้านเกิดประเสริฐสุขอยู่ที่กลางอำเภอเมืองสะดวกสบายกายและใจในการเดินทางจากบ้านถึงโรงเรียนประถมศึกษาด้วยถนนดิน ซึ่งประกอบด้วยดินสีชมพูละเอียดอ่อนปนทรายบ้าง ดินเหนียวบ้าง ดินปนเมล็ดกรวดบ้าง ประชาชนเดินบนถนน กลางถนนได้ดังใจเสรี มีทิวทัศน์ริมทางเป็นต้นไม้ใหญ่เล็กเขียวขจี สลับกับบ้านเรือนปลูกห่างกันเป็นระยะ ทำไมคนจึงเดินบนถนนและทำไมสองข้างถนนจึงไม่มีคนเดิน คำตอบก็คือช่วงเวลาที่กล่าวนี้ ยังมิได้มียานพาหนะเครื่องยนต์เลย เพราะมีเพียงเกวียนบรรทุกสัมภาระ มีวัวควายม้า งูเงี้ยวเขี้ยวตะขาบแมลงป่องและไส้เดือนกิ้งกือ ซึ่งอัตราการเคลื่อนที่ช้า การใช้ทางสัญจรนิยมเฉพาะเวลากลางวัน ท่ามกลางแสงอาทิตย์ ครั้นเวลาเย็นย่ำค่ำแล้วใช้แสงกองไฟ แสงตะเกียงวับ ๆ แวมๆ แสงเทียนวูบๆ วาบๆ แสงดาวพราวกระพริบระยิบระยับประดับฟ้าใสกว้างใหญ่ แถมบางคืนมีจันทร์เพ็ญเต็มดวง ประกอบเสียงดนตรีธรรมชาติที่ไม่ต้องซื้อหา พาสุขเย็นเป็นสันติ สติอบอุ่นด้วย เสียงระงมของกบเขียดอึ่งอ่าง จิ้งหรีดกรีดปีก ไก่ขัน เป็ดร้อง นกละเมอ

สมัยที่สองของนางสาวเพิ่มทรัพย์ ตรงกับช่วงเวลาเรียนหนังสือชั้นมัธยมศึกษา ทางเดินจากบ้านถึงโรงเรียนเปลี่ยนลักษณะเป็นถนนหินโรยหน้าด้วยยางมะตอยสีดำเยิ้มละลายเวลากลางวันแสงแดดแผดเผา ถนนแข็งแรงร้อนแรงนี้รองรับยานพาหนะขับขี่รวดเร็ว เสียงดัง ควันพิษ กลิ่นสกปรก บัดนี้ประชาชนคนเดินจึงย้ายลงไปใช้สองข้างขอบถนน ปะปนกับสัตว์เลื้อยคลานที่กล่าวแล้วตอนต้นและแถมเพิ่มด้วยเสาไฟฟ้าซึ่งพาสิ่งตื่นเต้นเป็นทั้งสิ่งจำเป็นและสิ่งฟุ่มเฟือยเหนื่อยเพิ่มขึ้นเพื่อสะสมเงินซื้อหามาครอบครอง เช่น วิทยุ เทป โทรทัศน์ พัดลม ตู้เย็น ทำไมนางสาวเพิ่มทรัพย์จึงยังคงเดินเท้าและทำไมจึงต้องซ่อมซ่นรองเท้า คำตอบก็คือยังคงสะดวกสบายกายและใจในการเดินทางด้วยลำแข้งตนเอง จากบ้านถึงสถานที่ทำงานหลังสำเร็จจากการศึกษาแล้ว เงินที่สะสมไว้เพื่อซื้อผ้าซื้อเสื้อ ซื้อกระโปรง ที่ซักน้ำตากแห้งแล้วสะอาดเรียบร้อย สวมใส่ได้เลย โดยมิต้องอาศัยเตารีด มิต้องซื้อหา และไม่ต้องขาดดุลย์การค้า

สมัยที่สามของนางเอกเพิ่มทรัพย์ แต่งงานแล้ว มีนามสกุลใหม่แล้ว มีลูกน่ารักสี่คนแล้ว มีทางเดินชนิดใหม่อีกแล้ว เรียกว่า ถนนคอนกรีต หรูหราโอ่อ่าว่าทัดเทียมถนนเมืองหลวงของประเทศไทยเชียวนะ ขอบถนนเรียกเป็นภาษาฝรั่งว่า ฟุตบาธ รองเท้าซ่นสูงไม่ต้องตกหลุมหินยางมะตอยอีกต่อไปแล้ว แต่ต่อไปนี้ก็เพิ่มอุปสรรคการเดินเท้าดังต่อไปนี้ ต้องเดินหลีกเสาไฟฟ้าขนาดใหญ่ หลีกตู้โทรศัพท์ หลีกพุ่มไม้ประดับ หลีกสินค้าที่ตั้งเสนอหน้าร้าน และอีกสองอย่างประจำคือ ขุดถนนฝังท่อระบายน้ำโสโครก กับขุดถนนฝังท่อน้ำประปาสะอาด สมัยหน้านับต่อแต่นี้จะมีถนนประเภทใด ริมทางเป็นอย่างไร พาหนะเพิ่มมลภาวะหรือไม่ เท่าที่กล่าวสามสมัยเฉพาะเพิ่มทรัพย์ ใช้ถนนมากกว่าทุกคนในจังหวัด ใช้ยานพาหนะมากชนิด มากสีสรรค์ มากรูปแบบ มากโชเฟอร์ ทั้งนี้เพราะญาติสนิท มิตรสหาย หลายลูกศิษย์ เห็นเธอเดินริมทางแล้วพร้อมใจกันจอดยานพาหนะรับเธอขึ้นนั่งเป็นตุ๊กตาประดับรถเสมอ ๆ ๆ ๆ

คุณผู้อ่านพักสายตาแล้วเปิดยิ้มที่มุมปาก ยกสามนิ้วขึ้นชูพร้อมกับพึมพัมเบา ๆ ว่า สมัยที่สี่มีถนนลอยฟ้า สมัยที่ห้ามีถนนใต้ดิน สมัยที่หกมีถนนในน้ำ ย้ำว่าถนนใหม่หวือหวาไฮเทคพัฒนากันแล้วเน้อ……….